Vanaf de eerste dag dat een kind op deze wereld is, begint het met het verkennen van de ruimte om zich heen. Eerst door te voelen en te kijken, daarna kruipend, lopend, rennend, spelend. Het maakt zich de ruimte eigen, op zijn eigen manier en met zijn eigen lijf. 

Betekenis geven aan deze ruimte doen we met getallen. We noemen dat rekenen. Het is een abstracte en eenduidige manier van communiceren. Bij de meeste kinderen verloopt dit proces geleidelijk en natuurlijk. Maar wat als het een kind niet lukt om zich deze manier van communiceren eigen te maken? Wat als het niet lukt om orde te scheppen in de ruimtelijke wereld? Wat als cijfers en getallen een warboel blijven? Kortom: wat als rekenen niet vanzelf gaat?

De rekenontwikkeling van een kind kan worden vergeleken met het bouwen van een muur. Als er in de onderste rij een steen ontbreek, of scheef ligt, zal de muur wankel worden. Hoe hoger je

gaat bouwen, hoe wankeler de muur wordt. Bij rekenproblemen is dit vaak het geval: ergens mist een 'steen'. Hoe meer er vervolgens van een kind gevraagd wordt, hoe meer het begint te wankelen en hoe meer moeite het kind krijgt om mee te komen in de groep. In het ergste geval stort de muur in..

Bij rekenbegeleiding is het belangrijk om eerst op zoek te gaan naar de missende 'steen' of 'stenen'. Door de hiaten te vullen zal de muur van uw kind steeds stabieler worden. Vervolgens bouwen we de muur samen stevig op, waarbij uw kind de rekenwereld leert begrijpen en de juiste 'tools' krijgt aangeboden om deze te kunnen beheersen.